".... βρεφος 2000 ετών.."

« Ο Στέλιος Ράμφος στο Mega Σαββατοκύριακο σχολιάζει την επικαιρότητα..."

Στάη: – Λένε συνήθως ότι οι Έλληνες ψηφίζουν με το θυμικό, με αυτό που αισθάνονται οι Έλληνες γι αυτό και είναι ψήφος τιμωρίας η προηγούμενη ψήφος. Εσείς το πιστεύετε αυτό; Το θυμικό είναι που μας κάνει να παίρνουμε αποφάσεις που θέλουν πιθανόν τη λογική;
Ράμφος: – Εμένα είναι η θεωρητική μου αντίληψη ότι το θεωρητικό πρόβλημα είναι ότι το συναίσθημα κυριαρχεί του λόγου, της λογικής, επομένως στις εκλογές πολύ περισσότερο να συμβαίνει αυτό. Αλλά έχει ενδιαφέρον να ξέρουμε γιατί; Είναι στο DNA; Δεν είναι στο DNA. Οι Έλληνες ανακάλυψαν τη λογική κάποτε ο Αριστοτέλης έφτιαξε τη λογική, τι συμβαίνει και έχουμε αυτού του είδους τη μετάλλαξη ας το πούμε έτσι αυτό είναι το ενδιαφέρον και μπορούμε να το εξηγήσουμε. Έτσι είναι, γιατί μέσα από τη κουλτούρα ας πούμε, δεν έχουμε μάθει να ξεχωρίζουμε τα γεγονότα από τις ιδέες.
Στάη: – Για πες τε το μου αυτό.
Ράμφος: – Α! το καταλάβατε.
Στάη: – Ναι.
Ράμφος: – Πότε αυτονομείται το θυμικό; και πότε η λογική είναι ανίκανη να αντιδράει απέναντι στα πράγματα; Όταν κάθε φορά που έχω μπροστά μου ένα πρόβλημα το συνδέω με αρχές και δεν το εξετάζω συγκεκριμένα ως έχει. Εάν οι αρχές είναι πολιτικές προοπτικές η ,φιλοδοξίες, τότε είναι πάρα πολύ απλό δεν θα κάνω ποτέ ενότητα. Εάν όμως γινότανε μια ενότητα ας πούμε πολιτική αυτομάτως το πρόβλημα της διαπραγματεύσεως θα έπαιρνε όχι μόνο άλλη διάσταση αλλά θα υποχρεωνόμαστε στο συγκεκριμένο. Η ενότης είναι εκείνη που αποτρέπει τη γενικούρα. Υποχρεώνει στο συγκεκριμένο. Αυτό είναι το βαθύτερο αίτημα και η βαθύτερη ανάγκη της στιγμής.
Στάη: – Να αποφύγουμε τη γενικούρα λέτε.
Ράμφος: – Βέβαια.
Στάη: – Χρησιμοποιούμε δηλαδή πολύ την θεωρία και δεν πάμε στο συγκεκριμένο το οποίο είναι και το πολύ δύσκολο ν αποφασίσεις και σαν πολίτης που θα πάει να ψηφίσει έτσι; Γιατί άλλο να μου πούνε έτσι υποφέρω και αλλιώς θα απελευθερωθώ, και τελείως διαφορετικό είναι να μου πούνε ότι είναι ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, … δέκα πράγματα, για τα οποία σου λέμε ότι θα προχωρήσουμε έτσι, και θα κληθώ να σκεφθώ πολύ για να αποφασίσω.
Ράμφος: – Και εάν εγώ με το θυμικό μου αρχίσω συνωμοσιολογία;
Στάη: – Για πες τε το μου αυτό γιατί προφανώς αυτή η λειτουργία του θυμικού…
Ράμφος: – Είναι κλειδί.
Στάη: – Και στη προσωπική μας ζωή και στην προσωπικότητά μας.
Ράμφος: – Είναι εκείνο το οποίο μας κάνει σαν λαό ένα νήπιο τριών χιλιάδων ετών.