Παρά τις προσπάθειες των τελευταίων ετών, αναπάντητο παραμένει ακόμα στο ελληνικό σχολείο το ερώτημα της ενοποίησης της διδακτικής διαδικασίας με τη συναγωγή όλων των σημειωτικών τρόπων έκφρασης και επικοινωνίας. Προϋποθέσεις για την απάντησή του είναι ο αναστοχασμός επί της αναγκαιότητας αυτής καθαυτής της έννοιας της ενοποίησης, δηλ. η εξέταση των πραγματικών κι όχι επίπλαστων εκπαιδευτικών δυνατοτήτων της, αλλά και η ανταπόκρισή της στις εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών κάθε κοινωνικής ή πολιτισμικής προέλευσης. Με βάση επίσης τη διαπίστωση ότι τα παιδιά όταν εκφράζονται αυθεντικά εκφράζονται πολυτροπικά χρησιμοποιώντας δηλ. συγχρόνως ποικίλες σημειωτικές διαδικασίες λεκτικής, εικονιστικής ή μουσικής έκφρασης, ο ομιλητής επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα προτείνοντας μία σειρά στοχευμένων μαθητικών δράσεων, που έχουν ως βασικά χαρακτηριστικά: (α) τη βιωματική και την πολυτροπική έκφραση, (β) την ύπαρξη μαθητικού ενδιαφέροντος και τελικού σκοπού, που συνδέεται με πρακτικές πολιτισμικής και κοινωνικής δράσης, και (γ) την καλλιέργεια διαπροσωπικών διαδικασιών παραγωγής και επεξεργασίας των δράσεων, μέσω των οποίων τα παιδιά αυτό-διαχειρίζονται τα "λάθη" τους (μεταγνωστικές πρακτικές) και εγγραματίζονται πολυτροπικά (συνειδητοποιούν τη συμβολή του κάθε σημειωτικού μέσου στο συνολικό νόημα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου